Een van de leukste ontdekkingen toen ik tien maanden geleden bij Tekstwerf begon: je hoeft geen ticket naar Kreta te boeken om je in Griekse sferen te wanen. Waar dan wel heen? Ons kantoor op de Bloemgracht uit, drie stappen naar links en bij Kafenion naar binnen.
Griekser dan Grieks
Midden in de Jordaan, en toch is ineens álles Grieks. De muziek, eigenaar Impraim, barista’s Thanos en Nikos die voor ons een flat white of americano maken. De flessen olijfolie en potten honing die staan uitgestald op de balie. De kourambies en melomakarona in het rek naast de kassa, de oude, vergeelde kookboekjes met Traditionele Griekse Lekkernijen in de kast. En natuurlijk de warme bougatsa – filodeeg, custard en kaneel – die Nikos op druilerige februaridagen voor ons klaarmaakt.
Eerst een duistere kroeg
Aan de muur hangt een ijzeren bordje, tussen de posters en naast het boekenrek. Café Biljart de Koophandel in sierlijke letters, verwijzend naar de donkere kroeg die hier voorheen zat. Nu is het een plek waar de Griekse inwoners van Amsterdam weer even thuis zijn. Maar ook toeristen, expats en de Jordanees van om de hoek drinken hier ‘s ochtends hun kopje koffie. Er is veel inloop, je hoort allerlei talen, er zitten wat mensen met een laptop, er wordt geschaakt aan een van de kleine tafeltjes. Is het mooi weer, dan verplaatst de boel naar buiten en zit iedereen met ijskoffie op de stoep voor de deur.
Beter een goede buurt Volgens Google Translate betekent het Griekse καφενείο gewoon ‘café’. Maar omdat we niet weten hoe we het uitspreken (ik kies voor Kafeníon, maar collega Zindzi had het laatst over Kafénion en Rosanne zegt Kafenión), hebben we het nu steevast over ‘De Grieken’. We komen hier al een tijdje, en vaak ook – ons koffieapparaat heeft kuren. En dus worden we herkend. Sterker: ik word aangesproken met een vrolijk ‘Good morning Rose’ als ik de zaak binnenstap. Nikos spreekt aardig Nederlands, dus die noemt me nu ‘buurtvrouw’.
Sympathieke croissants
Af en toe krijgen we korting, omdat ze zo blij met ons zijn. Tegenwoordig schuiven ze ons gratis chocoladerepen toe, als blijk van waardering. Lekker zijn ze niet, aardig is het wel. Laatst gingen ze een stap verder: collega Machteld kreeg een pak voorverpakte croissants. Helemaal gratis! We durfden ze niet op te eten, laat staan het pak te openen, maar uit sympathie lagen de croissants ruim een week in de keuken op ons kantoor.
Ik schreef deze blog voor Tekstwerf.